Publicatie-
datum:

19 september 2019

Publicatiedatum: 19 september 2019
Burgerschap Identiteit

Je herkent ze vast in je eigen school: spanningen of incidenten rond hoofddoekjes, groepsvorming langs etnisch-religieuze lijnen, gevoelige thema’s bij geschiedenis, de roep om een gebedsruimte, leerlingen die zich lijken af te keren van de samenleving. Wat doe je daarmee als school? Verus organiseert op 2 oktober de werkconferentie Anne en Aziz, over diversiteit en ontmoeting.

Verdoezelen en neutraal

Het salafistisch onderwijs dat het nieuws domineerde? Neuh, dat werd geen onderwerp van gesprek in zijn klassen. Maar na een aanslag is het vaak raak, weet Van der Meer na 20 jaar ervaring: dan wil je het gesprek in de klas aangaan zonder de minderheid in de verdediging te drukken. “Gesprekken hierover wegmoffelen, confrontaties uit de weg gaan, dat kon twintig jaar geleden misschien”, zegt hij. “Maar sinds de moord op Theo van Gogh, 15 kilometer bij onze school vandaan, kun je niet meer om het gesprek heen. Verdoezelen en neutraal zijn, daar geloof ik niet in.”

Islamitische collega

Die moord is intussen al vijftien jaar geleden. “Mensen waren hypergevoelig en ik geloof dat de spanning in de samenleving groter was dan nu”, zegt Van der Meer. “En toen ging een islamitische leerling ook nog eens zeggen dat mensen vanalles mochten vinden, maar van de profeet en de Koran moest je afblijven. Hij leek de daden van Mohammed B te rechtvaardigen. Toen vond ik het heel prettig dat ik een islamitische college Godsdienst heb die vanuit haar achtergrond kon zeggen: Dit gaat ook vanuit de Islam veel te ver.”

Onverschilligheid

Extreme uitspraken maken hem niet boos. “Maar onverschilligheid, daar kan ik slecht tegen. Een leerling die alleen maar met zijn eigen lol bezig is. Die zich over niks en niemand zorgen maakt. Daar heb ik last van.”

Spiegelen en afzetten

Hij is niet bang zijn eigen mening te geven. “Zonder te zeggen: dat moet jij ook vinden. Als docent Godsdienst of Maatschappijleer vind ik dat je wel stelling moet nemen als leerlingen daarom vragen.” Tegelijkertijd begrijpt hij heel goed dat zijn collega Wiskunde zijn politieke mening niet geeft. “Die zegt: ‘Ik ben hier om wiskunde te geven en niet om te discussiëren.’ Maar mijn collega Aardrijkskunde doet dat weer wel. Voor een leerling is het denk ik goed als die van een aantal leraren weet: daar staat die, politiek of religieus gezien. Om zich aan te spiegelen of tegen af te zetten.”

Een aanslag op je uithoudingsvermogen

Gevoeligheden zijn er niet alleen ín de klas, maar ook tussen collega’s. “We zijn een brede scholengemeenschap met diversiteit onder de leerlingen en verschillende visies vanuit collega’s.” een voorbeeld: Na de aanslag op Charlie Hebdo hing Van der Meer cartoons op. “En daarop werd ik aangesproken door een islamitische collega die zich voelde aangevallen.” Dat was uiteraard niet zijn intentie. “Zo zie je dat al die aanslagen een aanslag zijn op je uithoudingsvermogen en je gevoel van collectiviteit.”

Dialoog

Blijf praten met elkaar, is Van der Meers devies. “Met collega’s, met leerlingen, met de zijgroep, de vreemdeling. Elke dialoog draagt bij aan het verminderen van spanning, elke discussie helpt om de extremen wat af te vlakken.” Het Herman Wesselink College zoekt die dialoog nadrukkelijk op door ook islamitische gesprekspartners in te voeren: de school heeft verschillende docenten en stagiaires die islamitisch zijn en organiseert excursies naar de moskee. “Het einddoel is niet: het met elkaar eens worden. Het gesprek zelf is belangrijker dan de uitkomst.”

Lees hier meer over de werkconferentie Anne en Aziz op 2 oktober in Driebergen. Een dag vol good practices, ideeën en inspirerende instrumenten die je meteen kunt gebruiken in de praktijk. Zodat je nog beter om kunt gaan met diversiteit en ontmoeting op je school.

Gerelateerde berichten