Publicatie-
datum:

18 maart 2021

Publicatiedatum: 18 maart 2021
Identiteit Samen geloven

We zitten nog volop in de aanloop naar Pasen. Maar toch staan we vandaag stil bij Maria Magdalena die ’s morgens vroeg bij het graf van Jezus komt, ziet dat het leeg is en uiteindelijk Jezus ontmoet in wie ze eerst de tuinman ziet.

Stilte

We zijn gewend aan dit verhaal te denken in het zonlicht, bloeiende bloemen, lente. Maar eerst is het stil. De vrienden, leerlingen van Jezus, zijn aan komen rennen nadat Maria Magdalena een leeg graf ontdekte en hen waarschuwde. Ik zie het voor me: de verwarring, het heen en weer lopen, het zoeken, het roepen wellicht. Drukte, beweging, geluid. En dan, dan gaan de vrienden naar huis. Ze weten het ook niet, zijn ontredderd. En Maria Magdalena blijft. Alleen, in de war, verdrietig op die plek van niet weten, blijft zo rondlopen en zoeken.

Niks geen bloeiende bloemen, het is dor, koud nog, schemerig. En stil. Vorige week had Mark Buck het over persevera, het volhouden. Maria blijft, houdt vol, radeloos, kan ik me zo voorstellen.

Vertrouwen op het licht

Het door het donker gaan is soms nodig om licht te kunnen gaan zien. Maar er midden in de donkere nacht op vertrouwen dat dat licht komt, is soms best moeilijk. Er kunnen kleine tekenen zijn. Bij Maria verschijnen er gestalten van licht en tot slot Jezus zelf. Ze herkent hem pas op het moment dat haar naam door Hem genoemd wordt. Ontroerend, vind ik dat.

Martin Buber sprak over het bijzondere dat kan gebeuren in de ontmoeting tussen mensen. Zo’n ontmoeting tilt je als het ware op en haalt je uit het dagdagelijkse. Het is er even, plotseling en onverwacht. Het moment is zo intiem, dat je het ook niet kunt vasthouden.

Het verhaal van Maria Magdalena is daarvan een illustratie. Maria herkent op het moment dat ze gekend wordt. En dat stukje van intimiteit, het gekend worden, is het begin van verder kunnen. De echte ontmoeting haalt haar uit de nacht. Maar ook alleen omdat ze bleef daar, alleen in die stille tuin.

Gevolgd worden

Een collega zei ooit: leerlingen willen zich niet bekeken voelen, ze willen zich gezien en gekend voelen. En leerlingen, jonge mensen, worden nogal bekeken, door elkaar, leerling volgsystemen en social media.

En dat in een tijd waarin elkaar ontmoeten lastig is, laat staan elkaar écht zien. We moeten het soms alleen met gezichten doen. Voor veel mensen om ons heen is het nacht. Leerlingen die het sociale contact zo missen, zich zorgen maken om de groep 8 musical of hun eindexamen. Ouders die hun kinderen soms weg zien kwijnen achter schermen, collega’s die zich zorgen maken over hun eigen ouders. Misschien ben jij zelf wel één van deze mensen. En dan kunnen we niet veel anders nu, dan naast elkaar gaan zitten, in die nacht. Samen volhouden en proberen te vertrouwen op het licht. En juist daarin elkaar zien.

Ik wens jullie voor de komende week toe dat je mogelijkheden ziet om leerlingen, collega’s, ouders bij naam te noemen en hen het gevoel te geven dat je hen niet bekijkt, maar hen echt ziet. En ik wens jullie toe dat jullie zelf ook gezien worden.

Je kunt nog deelnemen aan de online retraites. Op vrijdagen 19 en 26 maart tussen 15.00 en 15.30 uur kun je kosteloos deelnemen aan deze momenten van woorden, muziek en stilte.

Samen geloven

Deze pagina is onderdeel van ons domein Samen geloven. Verus laat zich inspireren door het christelijke geloof. Dit geloof verbindt ons en draagt bij aan een inclusieve samenleving met verschillende visies op goed (samen)leven. Onze christelijke waarden kleuren het perspectief waarmee we naar de samenleving, het onderwijs en relaties kijken.

Verus

Gerelateerde berichten